Potrzeba poezji

Terminem „poezja” określamy ogólnie rzecz biorąc utwory pisane wierszem. W kulturze europejskiej tą sztukę zapoczątkowali Grecy, a dokładnie Homer autor takich utworów jak Iliada czy Odyseja.
Czy ktoś jeszcze czyta dziś poezje? Jaka jest jej funkcja? Dlaczego mimo odkrywania coraz to nowszych form spędzania wolnego czasu, sztuka ta nie zanikła?

Większość z nas w tak zwanym wieku dorastania pisało. Była to forma „zwymiotowania „nadmiaru uczuć czy emocji produkowanych przez krążące hormony. Ktoś się zakochał, ktoś był nie rozumiany przez świat, ktoś został odrzucony. Krótkie zdania pisane na drzwiach szkolnej toalety czy dłuższe monologi wysyłane mailem, miały świadczyć o naszej wyjątkowości i specyfice patrzenia na szarą rzeczywistość. A skoro nikt dookoła nas nie rozumiał, szukaliśmy przyjaciół w utworach nadwrażliwych poetów, którzy odbierali świat na podobnych falach.Dobrym przykładem, są tu klasyczne teksty Jima Morrisonaczy Kurta Cobaina w którym zaczytuje się chyba każdy. To dziwne, że teksty ich piosenek nie są przerabiane na lekcjach polskiego i pozostają ciągle dobrze znaną lekturą nieobowiązkową.

„Ludzie boją się śmierci bardziej nawet niż bólu, To dziwne, że się jej boją. Życie boli bardziej dużo bardziej niż śmierć. W momencie śmierci, ból się kończy. Więc koniec to chyba twój przyjaciel”

Jim Morrison

„Nienawidzę Mamy. Nienawidzę Taty. Tata nienawidzi Mamy . Mama nienawidzi Taty. To sprawia że chcesz być tak smutnym”

Kurt Cobain

A w sytuacji gdy człowiek zostanie opętany nieodwzajemnionym uczuciem, wśród nieśmiertelnych wierszy na pewno znajdziemy taki który opisuje podobne przeżycia do naszych. Miłość jest chyba najczęściej poruszanym tematem przez poetów, bo przecież to oczywiste że cierpienie jest dźwignią natchnienia.

Dziś ostatni raz płakałam przez ciebie.
Czuję, gdzie niknie słona strużka
i zaczyna się krem nivea,
i dalsza mapa twarzy,
która niewiele ma z tobą wspólnego
Szpetnieję

coraz głośniej pytam dlaczego z innymi,
coraz ciszej krzyczę,
czemu nie ze mną
Może nawet wrócę pod latarnie
gdzie było, jak wiemy, najciemniej,
niech minie tylko ta gorączka,
od której płonę
jak cygański las
w środku pusty

Agnieszka Osiecka

Czytając poezje człowiek odnajduje siebie. Może choć na chwile porzucić koncepcje osamotnienia i zrozumieć, że ludzie obok podobnie jak on kochają, cierpią,popełniają błędy kierując się tymi samymi motywami działania co on.
Poezja to część dziedzictwa, które człowiek nosi w sobie. Żaden gatunek zwierząt nie wytworzył sztuki w szerszym znaczeniu tego słowa. Tylko my potrafimy wspominać, zastanawiać się na egzystencją i opisywać w sposób wzniosły swoje przeżycia. Podobno kluczem do szczęścia jest przeżywanie chwili „tu i teraz” ale czy bez odczuwania melancholii powstały by wybitne dzieła literackie?
Definicja dobrego poety jest trudna, ponieważ wrażliwość jest nie do zmierzenia. Możemy podziwiać warsztat i technikę panowania nad słowem ale nie można ocenić osobistych obserwacji. Według mnie tą samą nagrodą Nobla nie można oceniać fizyków, działaczy społecznych czy poetów aczkolwiek nikt tak nie opisuje straty po bliskim jak właśnie Wisława Szymborska.

„Kot w pustym mieszkaniu”

nostalgia_by_c_ip-d30pu3x_large

Umrzeć – tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.
Coś sie tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.
Do wszystkich szaf sie zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.
Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
O żadnych skoków pisków na początek

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *